alofon/o PIV1
alofono
Parolsono funkcianta en iu lingvo kiel variaĵo (realigo) de
fonemo:
la aparteno de alofonoj al fonemoj varias de unu lingvo al
alia
[1];
en granda parto de Ĉinio silabkomenca „l-“ kaj
silabkomenca „n-“ estas alofonoj de unu sama
fonemo, kaj estas malfacile por la tieaj ĉinoj distingi
inter la du
[2].
1.
John Wells: Lingvistikaj aspektoj de Esperanto, UEA: 1989.2.
Vilhelmo ROWE: La karaktero de la ĉina lingvo kaj la sekvoj por
EsperantoMonato
- angle:
- allophone
- ĉeĥe:
- alofon
- france:
- allophone
- germane:
- Allophon
- pole:
- alofon
- rumane:
- alofon
- ruse:
- аллофона
- slovake:
- alofon
- ukraine:
- алофон
alofona
-
Apartenanta al subfonema nivelo, rilata al alofonoj:
alofonan transskribon oni kutime apartigis per rektaj
krampoj, la foneman oni metas inter du oblikvoj:
en Esperanto [e] kaj [ε] estas
alofonoj de la fonemo /e/.
- angle:
- allophonic
- france:
- allophonique
- germane:
- allophonisch
- pole:
- alofoniczny
- rumane:
- alofonic
- ruse:
- аллофонический
administraj notoj
~a:
Mankas dua fontindiko.
~a:
Mankas fonto, kiu estas nek vortaro nek terminaro.