bigami/o Z PV

bigamio

1.
GEN Stato de homo havanta samtempe du edz(in)ojn: en Ĉita pli ol du dekduojn da tiaj bigamioj oni nuligis [1]. VD:monogamio,SUP:poligamio
2.
JUR Delikto de tiu, kiu vivas bigamie en la landoj, kie tio estas leĝe malpermesata.
1. J. Baghy: Sur Sanga Tero, 1933
angle:
bigamy
beloruse:
дваяшлюбнасьць, двушлюбнасьць
ĉeĥe:
bigamie, dvojženství
ĉine:
2. 重婚 [chónghūn]
france:
bigamie
germane:
1. Doppelehe 2. Bigamie
hebree:
בִּיגַמְיָה
hispane:
bigamia
hungare:
kettős házasság, bigámia
japane:
二重結婚 [にじゅうけっこん], 重婚 [じゅうこん]
katalune:
bigàmia
nederlande:
bigamie
pole:
1. dwużeństwo, bigamia 2. bigamia
ruse:
двоебрачие, двоежёнство, двоемужие
slovake:
bigamia, dvojženstvo
svede:
1. bigami 2. bigami, tvegifte
ukraine:
бігамія, двошлюбність, двоєженство

bigamiulo

Tiu, kiu vivas bigamie.
angle:
bigamist
beloruse:
дваяжэнец
ĉeĥe:
bigamista
france:
bigame
germane:
Bigamist
hebree:
נשוי לשתי נשים
hispane:
bígamo
hungare:
kétnejű, bigámista
japane:
重婚者 [じゅうこんしゃ]
katalune:
bígam (subst.)
nederlande:
bigamist
pole:
bigamista {m}, bigamistka {f}
ruse:
двоежёнец
slovake:
bigamista
svede:
bigamist
ukraine:
двоєженець

administraj notoj