cenobit/o PIV1
cenobito
-
Monaĥo vivanta en
komunumo, en komuna loĝejo:
rezidejo de cenobitinoj, kun abundo da ĉambroj ekstreme puraj
[1].
ermito 1
1.
Cao Xueqin, trad. Xie Yuming: Ruĝdoma sonĝo, ĉapitro 58a, p. 279a
- beloruse:
- цэнабіт
- ĉeĥe:
- cenobita, poustevník
- ĉine:
- 修道士 [xiūdàoshì]
- france:
- cénobite
- germane:
- Klostermönch, Zönobit
- hebree:
- נזיר החי בקבוצה
- hungare:
- szerzetes, cönobita
- itale:
- cenobita
- katalune:
- cenobita
- ruse:
- киновит
- slovake:
- cenobita, pustovník
- ukraine:
- ценобит, монах, що живе у спільноті