^*ĉiu

1.

(singulare kaj plurale) Nedifina kolektiva pronomo signifanta: esceptante neniun kaj sendistinge: ĉiu amas ordinare personon, kiu estas simila al li [2]; ni ĉiuj kunvenis, por priparoli tre gravan aferon [3]. sola sin ĵeti kontraŭ ĉiuj [4]; ĉu vi parolas ĉi tiun parabolon por ni, aŭ ankaŭ por ĉiuj [5]? tiun bildon la knabo rigardis pli longe ol ĉiun alian [6]; reciproke sin komprenas ĉiu, kiu nur deziras nin kompreni [7]; mi volas rakonti al vi historion, kiu entenas ĉiujn [8]; ankoraŭ neniu plaĉis al ĉiu ^PrV .

2.

(singulare kaj plurale) Nedifina kolektiva adjektivo samsignifa: li laŭte legis ĉiujn vortojn de la instruo [9]; rakontu ĉion detale: mi volas koni ĉiujn fariĝojn eĉ la plej etajn [10]; ĉiuj anoj de la familio [11]; ĉiuokaze [12] (= en ĉiuj okazoj); ĉiu vulpo sian voston laŭdas ^PrV ; ĉiuj enterigitoj estas plenaj de meritoj ^PrV .

3.

(nur singulare) Nedifina disdivida aŭ apartiga pronomo, signifanta senesceptan dispartigon kaj montranta, ke la persono aŭ afero pri kiu temas, estas konsiderata individue, aparte de la kolektivo al kiu ĝi apartenas: ĉiuj forkuris, ĉiu al sia tendo [13]; mi ne nomos ĉiun el ili aparte [14]; ĉiu el ili havas sian ligaĵon da mono en sia sako [15]; ĉiu havas sian propran guston ^PrV ; ĉiu por si, por ĉiuj Di' ^PrV ; ĉiu kreas sian forton, ĉiu forĝas sian sorton ^PrV .

4.

(nur singulare) Nedifina disdivida aŭ apartiga adjektivo samsignifa: al ĉiu el la infanoj mi donis po tri pomoj [16]; ĉiutage (= en ĉiu tago) [17]; ni devas taksi ĉiun homon […] laŭ liaj laboroj [18]; ĉiu lingvo natura estas fondita ne sur la logiko, sed sur la blinda oni tiel parolas aŭ oni tiel ne parolas [19]; por ĉiu faro estas horo ^PrV ; ĉiu medalo du flankojn posedas ^PrV .

Rim.: Kiam la pronomo ĉiu ne anstataŭas antaŭan difinitan substantivon, ĝi havas nedifinitan sencon, kaj reprezentas nur personojn: ĉiu(j) diras ke...; ĉiu havas sian propran guston ^PrV ; ĉiu estis junulo, ĉiu estis pekulo ^PrV . Tiu ĉi rimarko valoras ankaŭ por iu, neniu, tiu.

^MatVort (p.p. termoj de vico) Krom finia nombro da ili: polinomo estas vico, kies preskaŭ ĉiuj termoj estas nulaj.