deikt/o PIV2
deikto
Esprimo, vorto, kiu ricevas sencon nur
per kono de parolsituacia cirkonstanco:
mi, ĉi tie, nun ...
persona, loka kaj tempa deiktoj
[1].
anaforo,
pronomo3
1.
C. Brosch:
Nova demando al la lingvistoj kaj lingvemuloj, 2010-06-21
- ĉeĥe:
- deixe
- france:
- déictique (subst.)
- germane:
- Deixis
- pole:
- deixis
- rumane:
- deixis
- slovake:
- deixia
- ukraine:
- дейксис