ebonit/o

ebonito

KEMELE
Kaŭĉuko malmoligita per vulkanizo, uzata kiel izolilo en elektraj aparatoj: du ebonitaj platoj kovritaj per staniolo [1]; buŝpeco [de klarneto], kiu konsistas el beko, (farita el bukso, ebonito aŭ vitro), sur kie troviĝas anĉo (el kano, foje el plasto) fiksita de ĉirkaŭligo [2].
angle:
ebonite
beloruse:
эбаніт
ĉeĥe:
ebonit
ĉine:
硬胶 [yìngjiāo], 胶木 [jiāomù], 硬橡胶 [yìngxiàngjiāo]
france:
ébonite
germane:
Ebonit, Hartgummi
hispane:
ebonita
hungare:
ebonit, keménygumi
japane:
エボナイト, 硬質ゴム [こうしつゴム]
katalune:
ebonita
nederlande:
eboniet
perse:
ابونیت
pole:
ebonit
portugale:
ebonite
ruse:
эбонит
slovake:
ebonit
ukraine:
ебоніт

administraj notoj