*kal/o

*kalo

MED Loko en la haŭto, precipe ĉe piedoj aŭ manoj, malmoliĝinta pro frotado: la forĝisto estas nigra, malpura, havas fingrojn kovritajn de kaloj [1]; mi certe tretas sur kelkaj piedkaloj ĉe la profesia instruistaro [2].
1. B. Prus, trad. Kazimierz Bein: La Faraono, vol. 2, ĉapitro 1a
2. KaGu:-}: nova pedagogio, soc.culture.esperanto, 2007-03-18
angle:
callus, corn
beloruse:
мазоль
bretone:
kaledenn (kroc'hen)
ĉeĥe:
mozol
ĉine:
雞眼 [jīyǎn]
france:
cal piedkalo: œil-de-perdrix.
germane:
Schwiele piedkalo: Hühnerauge.
hispane:
callo
hungare:
bőrkeményedés, tyúkszem
japane:
たこ, うおのめ
katalune:
call, durícia piedkalo: ull de poll.
latinece:
callus, clavus
nederlande:
eelt piedkalo: eksteroog, likdoorn.
pole:
odcisk, nagniotek, modzel
portugale:
calo
ruse:
мозоль
slovake:
mozoľ, otlak
svede:
liktorn, valk
ukraine:
мозоля, мозоль, калюс

kala

Havanta kalojn: kalaj manoj de laboristoj.
angle:
callous
beloruse:
мазолісты
bretone:
kaledet (kroc'hen)
ĉeĥe:
mozolnatý
ĉine:
[zhī]
france:
calleux
germane:
schwielig, verhornt
hungare:
bütykös, kérges
japane:
たこのできた, ごつごつした
katalune:
callós
nederlande:
eeltig, vereelt
pole:
zrogowaciały, stwardniały
portugale:
caloso
ruse:
мозолистый
slovake:
mozoľnatý
svede:
valkig
ukraine:
мозольний, мозолистий, мозолястий

administraj notoj

~a: Mankas fontindiko.
~a: Mankas fonto, kiu estas nek vortaro nek terminaro.