^*kubut/o ^PV

^*kubuto ↝

: Parto de la supra homa membro, kie la brako artikiĝas kun la antaŭbrako: sin apogi sur la kubutoj.

angle:: elbow
beloruse:: локаць
bulgare:: лакът
ĉeĥe:: loket, ohyb
france:: coude
germane:: Ellbogen, Ellenbogen
hispane:: codo
hungare:: könyök
indonezie:: siku
itale:: gomito
katalune:: colze
nederlande:: elleboog
pole:: łokieć
portugale:: cotovelo (ê), cúbito
rumane:: cot
ruse:: локоть
slovake:: lakeť, ohyb
svede:: armbåge

kubutumi

(x)

: Puŝi, bati per kubuto: Onklo Pan ... komencis kubutumi min kaj flustris, „vidu la novajn oficistojn!“ [1].

1. Chun-Chan Yeh, trad. W. Auld: Montara Vilaĝo, 1984

france:: donner des coups de coude, jouer des coudes
hispane:: codearse, dar con el codo
pole:: szturchać łokciami
rumane:: ghiont coate

trakubuti

(tr)

: Antaŭeniĝi, per la kubutoj alflankigante embarasaĵojn: li trakubutis al si lokon ... en la unua vico [2].

2. F. Kožík, trad. J. Karen kaj J. Vondroušek: La plej eminenta inter Pierotoj, 2001

france:: jouer des coudes
hispane:: usar los codos para avanzar
pole:: przepychać się łokciami
rumane:: coturi de împingere

administraj notoj

~o: Mankas fonto, kiu estas nek vortaro nek terminaro.