kvivit/i PIV1

kviviti  ↝

(ntr)
Bleki per disaj krietoj, kiel iuj birdoj: de suna ĝoj' / alte kvivitas / fringoj [1]. VD:ĉirpi, kviki, pepi
1. G. E. Maŭra: Psalmo... 137a, la nica literatura revuo, 1955-11 kaj 12, numero 1/2, p. 76a-79a
ĉeĥe:
pípat
france:
pépier
pole:
ćwierkać, kwilić, szczebiotać, śpiewać (o ptakach)
portugale:
pipilar, piar, pipiar
slovake:
pípať

kvivit  ↝

(sonimito)
Ripetata akuta bleko, kian faras iuj birdoj: la hirundo denove preterflugas: „kvivit! kvivit!“ [2].
2. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 3, muta libro
france:
cui-cui
germane:
kwiwitt
pole:
ćwir-ćwir
portugale:
piu-piu

administraj notoj