mantoŭ/o, manto/o
mantoŭo,
mantoo
↝ 
Ĉindevena speco de
pano1
knedita, fermentigita kaj vaporumita,
ordinare en formo de malgranda bulko:
la vizaĝo senĉese platiĝadis kaj fariĝis ridinda
kiel mantoŭo
[1];
li komencis manĝi la mantoojn
[2].
1.
Ba Jin, trad. Li Shijun: Aŭtuno en la Printempo, 1980
2. Lao She, trad. Wang Chongfang: Kamelo Ŝjangzi, 1988
2. Lao She, trad. Wang Chongfang: Kamelo Ŝjangzi, 1988
- france:
- mantou
- pole:
- manti
- rumane:
- manti