karate/o EncJap

karateo

SPO
Japandevena luktosporto ataka kaj defenda, en kiu oni uzas subitajn puŝatakojn kaj batojn per mano, pugno, kubuto, genuo, piedo...: ĉar mi ne iris al la trinkejo, mi havis tempon por karateo kaj kurado, kiuj helpos mian sanon [1].
1. kirĉo: livejournal, senaŭte, 2004-11-16
angle:
karate
beloruse:
каратэ
bulgare:
карате
ĉeĥe:
karate
ĉine:
空手道 [kōngshǒudào]
france:
karaté
germane:
Karate
hispane:
kárate
hungare:
karate
japane:
空手 [からて]
katalune:
karate
kroate:
karate
nederlande:
karate
pole:
karate
ruse:
карате
slovake:
karate
ukraine:
карате

karateisto

Sportisto kiu praktikas karateon: kvieta kaj respektinda ulo kun okulvitroj subite transformiĝas al karateisto kun nigra zono [2].
angle:
karateka
beloruse:
каратыст
ĉeĥe:
karatista
france:
karatéka
germane:
Karateka
hispane:
karateca
kroate:
karatist
nederlande:
karateka, karate-beoefenaar
pole:
karateka
slovake:
karatista
ukraine:
каратеїст

administraj notoj

~isto: Mankas verkindiko en fonto.