konsonanc/o

konsonanco

1.
MUZ Akordo de du aŭ pluraj sonoj en harmonia unuo: oktavo estas la plej simpla el la konsonancoj.
2.
FON Samsoneco en la fino de vortoj aŭ frazoj.
angle:
1. consonant interval, consonant chord
beloruse:
1. сугучча, мілагучнасьць
ĉeĥe:
konsonance
ĉine:
2. 协和 [xiéhé]
france:
1. consonance (mus.), intervalle consonant 2. consonance (phon.)
germane:
1. Konsonanz, harmonischer Gleichklang 2. Konsonanz, Mitlautfolge
japane:
協和音 [きょうわおん], 語尾同音 [ごびどうおと]
katalune:
consonància
nederlande:
1. accoord, samenklank 2. gelijkluidendheid
pole:
konsonans, tonów zgodność
portugale:
1. consonância (mús.)
rumane:
consonanță
ruse:
1. созвучие, благозвучие
slovake:
konsonancia, súzvuk

administraj notoj

~o: Mankas fontindiko.
~o: Mankas fonto, kiu estas nek vortaro nek terminaro.