konstitu/i ^PIV1

(malofte)

Estigi, konsistigi, formi: la imito de la realo konstituas la esencon de la teatro [1]; la ĉefa kaŭzo estas maljusta sistemo, kiun konstituas la tutfranca identeco baze de blanka raso [2]; la frua infanaĝo konstituas periodon de grava disvolviĝo en la homa vivo [3]; antaŭtempaj naskiĝoj konstituas tutmonde la unuan mort-kialon por novnaskitaj beboj kaj la due plej gravan (post pneŭmonio) inter la infanoj malpli ol 5-jaraj [4]; la aktuala disvastiĝanta kontrasto pri la esenco de la ŝtata laikeco sin konstituas kiel formo de relativista subjektivismo, laŭ kiu ne ekzistas etika objektiva ordo, „natura”, kiel regulilo de la homa agado, sed nur la subjektiva volo de la individuoj [5]. prezenti⁷