^*kret/o

^*kreto

1.: Malfortika blanka karbonato de kalko, kiun oni trovas laŭ tavoloj en tero: pala kiel kreto [1]; ŝia vizaĝo fariĝis blanka kiel kreto kaj tremo trakuris ŝian tutan korpon [2]; kiam li staris ĉe la tombo, li estis blanka kiel kreto kaj tre malĝoja [3].
2.: Bastoneto el tiu substanco uzata por skribi sur tabulo: ŝi markis per peco da kreto sur la pordo grandan krucon [4]; eble vi volas kalkuli la preĝejojn? tie sur la verda tabulo ili aspektas kiel punktoj de kreto [5]; nun mi ankoraŭ ne pentras, respondis la sinjoro kaj elprenis sian nigran kreton [6]; [li] skribis sian nomon per kreto sur la trabo [7]; la lupo iris en butikon kaj aĉetis grandan pecon da kreto, ĝi manĝis ĝin kaj ĝia voĉo fariĝis delikata [8]; [li] mezuris la longecon kaj dikecon de la barono, mezuris la ŝtofon, signis per kreto unu fojon kaj duan ^FK.

1. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 4, Historio el la dunoj
2. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 1, Vojkamarado
3. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 3, Ŝi estis tute sentaŭga
4. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 1, Fajrilo
5. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 1, Ĝardeno de la paradizo
6. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 1, Kupra porko
7. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 2, Dano Holger
8. Jakob Grimm, Wilhelm Grimm, trad. Kazimierz Bein: Elektitaj Fabeloj de Fratoj Grimm, La sep kapridoj