okcitan/o

Ano de sudfranca etno kun romanida lingvo, evoluiĝinta el la vulgara Latino: katalunoj kaj eŭskoj, aŭ bretonoj kaj okcitanoj, […] normale uzas nur la hispanan aŭ francan, sed iom malfrue en la vivo, eble remalkovris, ke al ili apartenas tute alia alternativa lingvo: tiu de iliaj geavoj [1]; tiun ĉi diskon oni povas aŭskulti denove kaj denove, iĝante en tiu tempo vera kataluno, aŭ okcitano, aŭ sefardo, aŭ kastiliano [2].

Rilata al okcitanoj, ilia lingvo kaj tradicioj: la Floraj Ludoj, organizitaj iom en la spirito de la mezepokaj katalunaj (okcitanaj) literaturaj turniroj, kies gajnintojn oni proklamis reĝoj kaj reĝinoj [3]; la okcitana havas tri grandajn dialektojn, la sud-okcitanan, kun la langvedoka kaj la provenca, la gaskonan kaj la nord-okcitanan kun Limoĝio, Aŭvernjo ĝis Piemonto [4].