Fanar/o [1]

Fanaro

1.
GEOG La „Lumtura kvartalo“ en Istanbulo, kie situas la rezidejo de la konstantinopola patriarko kaj kie, en la epoko de la Turka Imperio, loĝis la reprezentantoj de la greka aristokrataro kaj eklezia estraro: la pozicio de Atenagoro estas politike en danĝero: la laikisma turka ŝtato, kies loĝantaro estas preskaŭ pure mahometana, ne alte ŝatas la Fanaron, la rezidejon de la ekumena patriarko [2].
2.
HISPOL Figursence, la konstantinopola patriarkejo kaj la istanbula aristokrataro grekdevena. VD:Vatikano2
Rim.: La vorto „fan·ar·o“ uziĝas ankaŭ en la senco „amikaro“, „anaro“, ekz. pri piedpilko-kluboj.
beloruse:
Фанар
france:
Phanar
germane:
Fanar, Phanar
greke:
Φανάρ
hungare:
Fanar
katalune:
Fanar
nederlande:
Fanar
perse:
فنار
portugale:
Fanar
ruse:
Фанар

fanarano

Loĝanto de Fanaro1.
beloruse:
фанарыёт
france:
Phanariote
germane:
Phanariot
hungare:
fanariai
katalune:
fanariota
nederlande:
Fanarioot
portugale:
fanariota
ruse:
фанариот

fanarulo

HISPOL Adepto aŭ reprezentanto de la politiko aŭ de la doktrino de Fanaro2.
beloruse:
фанарыёт
france:
Phanariote
germane:
Phanariot
hungare:
fanarióta
katalune:
fanariota
nederlande:
Fanarioot
portugale:
fanariota
ruse:
фанариот, человек Фанара
1. A.D. Atanasov k.a.: Bulgara-Esperanta vortaro, Sofio, 1961

administraj notoj

f~ano: Mankas dua fontindiko.
f~ulo: Mankas dua fontindiko.