*grimac/o
*grimaco
- Vola aŭ nevola streĉo de la vizaĝaj muskoloj, kiu misformanta la trajtojn donante al ili neordinaran kaj ofte ridindan aspekton: grimaco de moko, de doloro.
- angle:
- grimace
- beloruse:
- грымаса
- bulgare:
- гримаса
- ĉeĥe:
- grimasa, pitvoření, úšklebek, šklebení
- france:
- grimace
- germane:
- Grimmasse
- hispane:
- mueca
- hungare:
- fintor, grimasz
- katalune:
- ganyota, carassa
- nederlande:
- grimas
- pole:
- grymas, dąs, foch
- portugale:
- careta
- ruse:
- гримаса
- slovake:
- grimasa, úškľabok
grimaci ↝
(ntr)
- Fari grimacojn: kiu grimacas per la okulo kaŭzas suferon [1]; grimacanta masko.
1.
trad. L. L. Zamenhof: La Malnova Testamento, Sentencoj 10:10
- beloruse:
- грымасьнічаць, крыўляцца
- bulgare:
- гримаснича, правя гримаса
- ĉeĥe:
- dělat úšklebky, grimasovat, pitvořit se, ušklíbat se, ušklíbnout se, šklebit se
- france:
- grimacer
- germane:
- Grimmassen ziehen
- hispane:
- hacer muecas
- hungare:
- fintorog, grimaszol
- katalune:
- fer ganyotes
- nederlande:
- grimassen maken
- pole:
- grymasić, dąsać się, stroić fochy
- portugale:
- fazer careta, caretear
- ruse:
- делать гримасы, гримасничать, кривляться
- slovake:
- robiť grimasy
grimacema
- Kutimanta grimaci.
- france:
- grimacier
- katalune:
- ganyotaire
- pole:
- grymaśny
- portugale:
- careteiro