indulgenc/o Z PV
indulgenco 
- Plena aŭ parta antaŭliberigo je la punoj merititaj pro pekoj, konsentita de la Eklezio laŭ difinitaj kondiĉoj (fasto, preĝo, almozo ktp): gajni, meriti indulgencojn; la buleisto supreniris la podion kaj komencis la predikon por kuraĝigi la homojn ne resti sen tiom da bono kaj indulgenco, kiom la sanktaj buleoj reprezentas [1].
1.
E. de Bonaero: La Friponeto de Tormes, 1973
- angle:
- indulgence (catholic)
- beloruse:
- індульгенцыя
- bulgare:
- индулгенция
- ĉeĥe:
- indulgencie, odpustky, odpuštění hříchů
- france:
- indulgence (cath.)
- germane:
- Ablass
- hispane:
- indulgencia
- hungare:
- búcsú (bűnbocsánat) , bűnbocsánat
- itale:
- indulgenza (rel.)
- nederlande:
- aflaat
- perse:
- گذشت، چشمپوشی، اغماض
- pole:
- odpust
- portugale:
- indulgência (catolicismo)
- ruse:
- индульгенция, отпущение грехов
- slovake:
- odpustenie hriechov, odpustky