investitur/o Z
investituro
↝ 
- 1. ↝
- Solena, rita, ceremonia enoficigo: la enhavo de la konstitucia ĉarto, ĵurita de la Doĝo post la investituro sur la altaro de S-ta Marko [1]; ili (historiaj romanoj kaj legendoj) temas pri la Tri Regnoj kaj Investituro de Senmortuloj [2].
- 2.
Mezepoke, en la okcidente kristana Eŭropo: la ceremonio dum kiu la feŭdestro ricevas la omaĝon de nova vasalo kaj transdonas al li la feŭdon.
- 3.
Mezepoke, en la okcidente kristana Eŭropo: rajto de la laika potenco partopreni en nomumo de episkopoj.
- beloruse:
- 2. інвэстытура 3. інвэстытура
- france:
- 2. investiture (d'ecclésiastique par le roi) 3. investiture (d'ecclésiastique par le roi)
- germane:
- 2. Investitur 3. Investitur
- hungare:
- 2. invesztitúra 3. invesztitúra
- nederlande:
- 2. investituur 3. investituur
- portugale:
- 3. investidura
- ruse:
- 1. инаугурация, вступление в должность 2. инвеститура, введение во владение 3. инвеститура, введение в сан, поставление епископов
investituri ↝
- france:
- investir (mettre à un poste), introniser (mettre à un poste), donner l'investiture (à) (mettre à un poste)
- germane:
- einführen
- hungare:
- beiktat
- nederlande:
- inhuldigen
- ruse:
- 1. вводить в сан, наделять полномочиями, облекать властью, возлагать обязанности 2. вводить во владение, наделять полномочиями, облекать властью
administraj notoj
~i:
Mankas dua fontindiko.