karakol/i PV
karakoli
(ntr)
-
(p.p. ĉevalo aŭ rajdanto)
Fari fantaziajn saltetojn kaj turniĝojn dum irado:
malantaŭ ili senorde karakolis la aliaj edzinoj
[1];
postlasinte sian oficejon, li lasis senbride karakoli la noktan koboldon, kiun li
kaŝnutris en si
[2];
li decidis […] senkaĝigi siajn sentojn, gvidi ilin kien liaj inklinoj
karakolis
[3].
kaprioli,
pranci1
1.
Eugene De Zilah: La
Princo Che La Hunoj
2. Ewa Grochowska: Belarta rikolto 2017: Premiitaj verkoj de la Belartaj Konkurso de UEA
3. Miguel Fernández: La vorto kaj la vento. Rakonta koliero
2. Ewa Grochowska: Belarta rikolto 2017: Premiitaj verkoj de la Belartaj Konkurso de UEA
3. Miguel Fernández: La vorto kaj la vento. Rakonta koliero
- angle:
- caracole
- beloruse:
- гарцаваць, скакаць
- ĉeĥe:
- harcovat
- ĉine:
- 扭 [niǔ]
- france:
- caracoler
- germane:
- tänzeln
- hungare:
- karéjoz, táncol (ló), körben forog (ló)
- japane:
- 半回転する [はんかいてんする], 旋回する [せんかいする]
- katalune:
- cabriolar (cavall)
- nederlande:
- rondspringen
- pole:
- karakolować, koniem toczyć
- rumane:
- rola de cal
- ruse:
- гарцевать, джигитовать
- slovake:
- samopašne tancovať s koňom
- ukraine:
- гарцювати, вигравати (конем), джиґітувати