^*kerub/o

1.

Supernatura estaĵo, en formo de flugilhava virbovo kun homa kapo: Li elpelis Adamon, kaj lokis antaŭ la Edena ĝardeno la kerubon kaj la turniĝantan flaman glavon, por gardi la vojon al la arbo de vivo [1]; la keruboj estu etendantaj siajn flugilojn supren, kovrante per siaj flugiloj la fermoplaton, kaj iliaj vizaĝoj estu unu kontraŭ la alia, al la fermoplato estu turnitaj la vizaĝoj de la keruboj [2]; Li ekrajdis sur kerubo kaj ekflugis, kaj Li portiĝis sur la flugiloj de la vento [3].

2.

Anĝelo de la dua ĉiela ĥoro. serafo.

3.

Pentraĵo aŭ skulptaĵo prezentanta flugilhavan infanon (plej ofte ― virknabon) aŭ nur la kapon.

Rim.: Ĝi neniel rilatas al kerubo² sed al Eroso.

4.

(figure) Ĉarma infano.