2kosmopolit/o PV
kosmopolito 
- 1.
↝
mondcivitano- 2.
-
Homo, ordinare riĉa kaj monduma, kiu pasigas sian
vivdaŭron vojaĝante tra diversaj landoj:
kosmopolita aventuristo.
- angle:
- cosmopolitan, cosmopolite
- beloruse:
- касмапаліт
- ĉeĥe:
- kosmopolit, kosmopolita, světoobčan
- france:
- cosmopolite (subst.)
- germane:
- Weltbürger, Kosmopolit
- hispane:
- cosmopolita
- hungare:
- kozmopolita világpolgár 1. világpolgár 2. kozmopolita
- katalune:
- cosmopolita
- pole:
- kosmopolita
- portugale:
- cosmopolita (subst.)
- rumane:
- cosmopolit
- ruse:
- космополит
- slovake:
- kozmopolita, svetoobčan
kosmopoliteco
↝
- angle:
- cosmopolitanism
- beloruse:
- касмапалітызм
- france:
- cosmopolitisme
- germane:
- Weltbürgertum, Kosmopolitentum
- hungare:
- világpolgárság (mint állapot), kozmopolitizmus
- pole:
- międzynarodowość
- rumane:
- internaționalism
- ruse:
- космополитизм
kosmopolitismo
↝
Sento de aparteno al monda socio,
prefere ol al aparta gento, kaj
al tio konforma sinteno;
internaciismo.
- angle:
- cosmopolitanism
- beloruse:
- касмапалітызм
- ĉeĥe:
- doktrína světoobčanství
- france:
- cosmopolitisme
- germane:
- Weltbürgerschaft, Kosmopolitismus
- hispane:
- cosmopolitismo
- hungare:
- kozmopolitizmus
- katalune:
- cosmopolitisme
- pole:
- kosmopolityzm
- rumane:
- cosmopolitism
- ruse:
- космополитизм
- slovake:
- doktrína svetoobčianstva
administraj notoj
~o:
Mankas dua fontindiko.
~o:
Mankas fonto, kiu estas nek vortaro nek terminaro.
~eco:
Mankas dua fontindiko.
~eco:
Mankas fonto, kiu estas nek vortaro nek terminaro.
~ismo:
Mankas dua fontindiko.
~ismo:
Mankas fonto, kiu estas nek vortaro nek terminaro.