^*laŭt/a ^UV

1.

Forte, intense aŭdebla: laŭta voĉo [1]; ŝi levis sian voĉon per laŭta krio [2]; malgraŭ la laŭta ĝojo, la vizaĝoj estis rigidaj [3]; iliaj ĝemoj malpli aŭ pli […] laŭtaj pendis en la venenita, nigra aero [4]; laŭta bruo, ridado kaj vokado estas aŭdataj sur la strato [5]; laŭta sonorado ekster la ĉambro anoncas [vizitanton] [6]; la printempo precipe estas laŭtega, plena de bruo de la riveroj, de pepado de la transflugantaj birdoj [7].

2.

(figure) Emfaza, efekta: laŭtaj frazoj^Z , projektoj; Volapük povis nur pase entuziasmigi la homojn sub influo de laŭtaj reklamoj^Z .

En maniero laŭta: mi laŭte ekkriis [8]; ŝi komencis laŭte plori [9]; li laŭte legis ĉiujn vortojn de la instruo [10]; li laŭte ekridis de ĝojo [11]; mia onklo laŭte esprimis sian malaltan opinion pri la afero [12]; barelo malplena sonas plej laŭte ^PrV .

La eco de io laŭta; la grado kion laŭta io estas: ili senĉese hurladis, nur ĝia laŭteco variis [13]; antaŭ granda publiko la meza laŭteco ne estas sama, kiel en salono malgranda [14]; nesufiĉan laŭtecon povas korekti la laŭtigilo [15]; la sono de si mem saltis al maksimuma laŭteco [16].

(tr)

Igi laŭta, sone pli forta, pli aŭdebla: kriu per la tuta gorĝo, ne detenu vin, laŭtigu vian voĉon simile al fanfaro [17]; (figure) laŭtigi sian nomon en la mondo per multebuŝa famo ^Marta ; ŝi eĉ plurfoje laŭtigis sian raviĝon pro la bonegaj manĝaĵoj [18]; mi jam ne kuraĝis tiel rektan kaj sinceran opinion laŭtigi [19].

Aparato por laŭtigi voĉon aŭ sonon: la generaloj per laŭtparoliloj informis ĉiujn, ke ili ne zorgu, ĉar ĉio estas en ordo [20]; oni aŭdigis dum la tuta tempo la himnon „La Espero“ dissendita per laŭtiloj [21].

Malforte, apenaŭ aŭdebla: oni aŭdis mallaŭtan ĝemon [22]; [ni] faris mallaŭtan preĝon [23]; el interne sonis mallaŭta kaj agrabla muziko [24]; la mallaŭta kolero rapide aliiĝis en mallaŭtajn interkonsiliĝojn, kiuj eĉ similis konspiron [25]; el la fundo de la valo alflugis al ili murmuro, komence mallaŭta, iom post iom laŭtiĝanta [26].

(tr)

Igi mallaŭta, sone malforta, dampi: ŝi komencis per voĉo sufiĉe mallaŭta, tamen ne intence mallaŭtigita nek tremanta ^Marta ; [ĉu vi] konas la sonobtuzigajn potojn, kiuj eĉ la plej orelŝiran bruegon mallaŭtigas ĝis tolerebla [27]?

(ntr)

Iĝi mallaŭta, malpli laŭta ol antaŭe: la flustrado kaj la tintado pli kaj pli mallaŭtiĝis [28]; la akorda akompano, malklariĝis, mallaŭtiĝis kaj diskuris [29]; mallaŭtiĝis la motorzumoj [30].