^*risort/o ^UV

1.

Elasta lameno aŭ fadeno el metalo aŭ alia materialo, kapabla repreni la antaŭan formon, post kiam ĝi estis fleksita, premita aŭ streĉita: risorta kaleŝo [1]; Horloĝetoj, streĉu la risortojn ⫽ Por anonci horon de l' progreso [2]; [t]iam la eksaltoj de la magazenaj sinjoroj fariĝadis plej risortosimilaj ^Marta ; Klotildo […] sin levis, kvazaŭ ŝi estus puŝita de risorto [3]; Vi veturas sur simpla veturilo? ― Jes, mi kutimis, mi ricevas kapdoloron de risortoj [4]; mia lito havas molan risortan matracon ^Metrop ; (figure) elmontrante la sekretajn risortojn de la kaŝe kirliĝantaj pasioj [5].

2.

(sinekdoĥe) Meĥanismo kiu uzas la liberiĝantan forton de risorto por lanĉi ion (risorta ĉano): li faris ankoraŭ unu paŝon kaj ne celante premis la risorton [6]; li respondis kun tiom da kuraĝo, kiom muso havas, kiam ĝi aŭdas la risorton de kaptilo kraki [7]; la armilo estis tre rustita kaj tre malpura, sed […] ĝin viŝinte kaj zorge puriginte, li streĉis la pafarkon, celis, premis la risorton, kaj […] ĝi funkcias [8]; li bezonis nur alpremi risorton, tiam miloj da kugloj flugis al sia celo [9].

1.

Provizi per risortoj: risortita fotelo [10]; bone risortita vagono [11]; ili kuŝigis min sur mole risortita gum-lito [12].

2.

Balanciĝi per aŭ kiel risorto: tute nuda Kruko risortas kun s-ino Baniko sur la geedza lito [13].

Tuto de risortoj aŭ similaj rimedoj, kiuj mildigas la skuojn de veturilo aŭ alia maŝino: ĉe nia kariolo, vi sciu, risortaro difektiĝis [14].

Reagi kiel risorto. resaltikaŭĉuko