8tig/o PV
tigo
-
Parto de vegetaĵo,
ordinare stangoforma, kiu tenas aliajn tigojn,
burĝonojn, foliojn, kaj florojn:
precipa tigo (kiu elkreskas el la radiko kaj
portas la flankajn tigojn);
folitigo (kiu portas folion);
flortigo (kiu portas floron aŭ
floraron),
flortigeto
(kiu portas unuopan floron en infloresko);
novtigo (kiu portas burĝonon;
ŝoso).
Rim.: En la komuna lingvo oni ordinare uzas la vorton „tigo“ nur parolante pri nelignaj vegetaĵoj, ĉe la lignovegetaĵoj oni preferas „trunko“ kaj „branĉo“, tamen en botaniko trunko kaj branĉo estas ankaŭ tigoj.
trunketo
- angle:
- stem, stalk
- beloruse:
- сьцябло
- bulgare:
- стъбло
- ĉeĥe:
- držák, dřík, kmen, stopka
- france:
- tige
- germane:
- Spross, Stängel, Halm, Stiel (Pflanze), Schaft (z.B. Löwenzahn)
- hispane:
- tallo
- hungare:
- szár (növényi) foli~o: levélnyél, levélszár. flor~o: kocsány. nov~o: friss hajtás.
- japane:
- 茎 [なかご], 棒 [ぼう], 軸 [じく], あし
- katalune:
- tija
- kroate:
- stabljika
- makedone:
- стебло
- nederlande:
- stengel, steel (v.bloem), halm, twijg
- pole:
- łodyga, źdźbło (traw)
- portugale:
- caule, talo
- ruse:
- стебель
- serbe:
- стабло
- slovake:
- držiak, kmeň, stopka
- ukraine:
- стебло