tonik/o SPV
toniko
- 1.
Medikamento kun vigliga,
fortiga efiko, kontraŭ korpa malforto:
mi donu al ŝi tonikon por ŝin refortigi
[1];
aprezata delonge kiel spirita toniko, priskribata kiel fonto de juneco
[…], mielo estas vaste uzata de homoj
[2].
- 2.
Refreŝiga ĥininhava amara klara limonado:
mi iras al taverno kaj drinkas tekilon, aŭ ĝinon sen toniko
[3].
toniko (muziko)1.
Cao Xueqin, trad. Xie Yuming: Ruĝdoma sonĝo, ĉapitro 74a, volumo 2a, p.
567a
2. Monato, Mielo ― Utiloj kaj ecoj de vera panaceo
3. Monato, Grigori L. Arosev: Nerekonebla
2. Monato, Mielo ― Utiloj kaj ecoj de vera panaceo
3. Monato, Grigori L. Arosev: Nerekonebla
- angle:
- 2. tonic water
- beloruse:
- 1. тонік, танізуючы сродак 2. тонік (напітак)
- ĉeĥe:
- tónika
- france:
- 1. tonique (vira subst.) (subst.)
- germane:
- 1. Tonikum 2. Tonicwasser
- hungare:
- 1. erősítő(szer), tonizáló(szer)
- itale:
- 1. tonico (sost.)
- nederlande:
- 1. tonicum
- pole:
- 1. tonik
- portugale:
- 1. tônico
- ruse:
- 1. тоник, тонизирующее средство
- slovake:
- tonikum
- ukraine:
- тоніка, основний тон, основна частота, тонізуюча речовина, тонізуючий засіб, тонік (напій)
tonika
-
Vigliga, refortiga.
- beloruse:
- танізуючы
- france:
- tonique (adj.)
- germane:
- tonisch
- hungare:
- erősítő, tonizáló
- itale:
- tonico (agg.)
- nederlande:
- tonisch, versterkend, opwekkend
- pole:
- tonizujący
- portugale:
- tonificante
- ruse:
- тонизирующий