*torf/o

*torfo

MIN Spongeca substanco, samnatura kiel karbo, estiĝanta en marĉoj pro malkomponiĝo de vegetaĵoj, loke uzata kiel bruligaĵo: laŭ li, la konstrumetodo de la muroj, verŝajne faritaj el torfo, estas tipe nordnorvega [1].
1. G. MacAoidh: Frua irlanda migrado al Islando, Monato, 1998:7, p. 22a
angle:
peat
beloruse:
торф
ĉeĥe:
rašelina
france:
tourbe
germane:
Torf
hispane:
turba (sustancia)
hungare:
tőzeg
japane:
泥炭 [でいたん]
katalune:
torba
nederlande:
turf
pole:
torf
portugale:
turfa
ruse:
торф
slovake:
rašelina
ukraine:
торф

torfejo, torfokampo

EKOLGEOG Loko kie troviĝas torfamasoj: la torfokampoj estas la lokoj, kie kreskas la specoj de graminaco kaj ciperaco, kiuj ĉiujare amasigas siajn restaĵojn [2].
2. Ŝ. Hori: La Volvotigo de Amikeco, 1965
angle:
peat bog
beloruse:
тарфянік, тарфянішча
ĉeĥe:
slatina, slatinné rašeliniště
france:
tourbière
germane:
Torfmoor
hispane:
turbera
hungare:
tőzegláp
japane:
泥炭地 [でいたんち], 泥炭坑 [どろたんこう]
katalune:
torbera (jaciment)
nederlande:
veenderij
pole:
torfowisko
ruse:
торфяник
slovake:
rašelinisko, rašelinište
ukraine:
торфовище, торфовисько

administraj notoj

~ejo, ~okampo: Mankas dua fontindiko.