viking/o PIV1

vikingo

Iu el la nordeŭropaj ŝipintoj aktivaj precipe inter jaroj 800a kaj 1100a en komerco, rabado, koloniado, soldatservado laŭ maroj atlantikaj ĝis la okcidenta Mediteraneo sude, ĝis Gronlando kaj eble Nordameriko okcidente: „Orm la ruĝa“, aventurromano pri la famaj vikingoj[1] la vikingoj atakis tiun lokon meze de la 12a jarcento [2].
Rim.: Oni ne konfuzu vikingojn kun varengoj, kiuj lastaj ŝipiris riverojn kaj aktivis en la Orienta Eŭropo kaj Bizancio.
VD:pirato, varengo
1. Perla Martinelli: Premiere – Orm la ruĝa, Literatura foiro, numero 104a, 1987-05, p. 18a
2. W. H. Simcock: Vizito al la nordaj insuloj, Monato, jaro 1999a, numero 9a, p. 18a
angle:
 viking
beloruse:
 вікінг
bulgare:
 викинг
ĉeĥe:
 Viking
france:
 viking (subst.)
hungare:
 viking
islande:
 víkingur
katalune:
 víking (subst.)
nederlande:
 viking
perse:
 وایکینگ
pole:
 wiking
ruse:
 викинг
slovake:
 Viking
ukraine:
 вікінг

vikinga

Rilata al la vikingoj:
angle:
 viking
france:
 viking (adj.)
hungare:
 viking
katalune:
 víking (adj.)
nederlande:
 viking-
ruse:
 викингский

administraj notoj

~a: Mankas dua fontindiko.
~a: Mankas fonto, kiu estas nek vortaro nek terminaro.