akĉent/o

akĉentoSPIV

LINFON Prononcmaniero devianta de la normo, loka aŭ tutnacia, per kiu oni rekonas fremdlingvanon aŭ homon el alia regiono: li parolas kun Groningena akĉento, kiu sonas moke ankaŭ kiam tio ne estas intencata [1] VD:elparoli, prononci
1. Willem Frederik Hermans: La elektrilo de Wimshurst
angle:
accent
beloruse:
акцэнт
bulgare:
акцент
france:
accent
germane:
Aussprache, Akzent
hebree:
מִבטָא
hispane:
acento
hungare:
akcentus
nederlande:
accent, uitspraak (accent)
perse:
لهجه
pole:
narzecze, dialekt
portugale:
sotaque
rumane:
dialect
ruse:
акцент
slovake:
prízvuk
turke:
şive
ukraine:
акцент (у мовленні)

administraj notoj

~o: Mankas verkindiko en fonto.