flanĝo
-
Elstaranta randaĵo por fortikigi pecon aŭ por ebligi ĝian
kunigon kun alia:
tuba flanĝo;
flanĝo fiksita, movebla, surlutita, surnitita, surŝraŭbita;
flanĝa bolto, flanĝoŝraŭbingo;
por kunigo oni uzas flanĝojn fiksitajn ĉe la tubekstremoj
[1].
junto1,
mufo4
- beloruse:
- флянец
- ĉine:
- 法兰盘 [fǎlánpán], 法兰 [fǎlán]
- france:
- collerette (techn.), bride (collerette)
- germane:
- Flansch
- hispane:
- brida
- hungare:
- perem, karima
- japane:
- フランジ
- nederlande:
- flens
- pole:
- kołnierz
- portugale:
- flange
- ruse:
- фланец
- ukraine:
- фланець, реборда (колеса), гребінь, виступ, борт