^*ĝerm/o ^UV

1.

Komenca formo de la embrio, reproduktonta vegetaĵon aŭ beston: ĝermo de pizo, kverko, haro; ĝermoj rapide elkreskis el la profunda grundo, ĉio, kio havis vivon, streĉiĝis supren [1]; ŝi rigardas la novajn arboĝermojn ^VRA ; diligente ni akvumis ilin, ĝis aperis la etaj verdaj ĝermoj [2]; ĝermoj de sojo [3]. burĝono, ŝoso

2.

(figure) Komenca elemento de progresonta afero: la homo kaj la diablo intermiksas sian sangon, tio fariĝas ĉe la sesa glaso, kaj tiam abunde kreskas en ni ĉiuj malbonaj ĝermoj [4]; silente embuskantaj ĝermoj de krimoj ^Marta ; la ekĝermo de la kapitalismo ^Ret ; en la antikva greka filozofio troviĝis la ĝermoj de la ĉefaj, multe pli postaj, direktoj pri la formiĝo de la lingvo ^Ret ; kiajn mizerajn kabanaĉojn ili konstruas el koto kaj lignotabuloj, kiuj estas veraj fajroĝermoj ^VaK ; jam fariĝis ĝermo de nova religio de „homoj libere pensantaj“ ^EeP .

(ntr)

1.

Aperigi ĝermon komencante kreski: la semoj jam ĝermis; elĝermis el sub la neĝo blankaj floroj [5]; matene ĝi floras kaj ĝermas, vespere ĝi dehakiĝas kaj sekiĝas [6].

2.

(figure) Komenci disvolviĝi, formiĝi: frosta la nokto detruis burĝonon en ĝermo ^FK ! ni esperas, ke post nia foriro tiu semo potence ĝermos kaj kreskos, kaj en via lando nia afero baldaŭ havos siajn plej fervorajn kaj plej gravajn apostolojn [7]; nevenkebla obstineco […] ĝermis en la paĉja fileto [8]; neniu sento de ĵaluzeco povis ĝermi en la animo de tiu […] amema estaĵo ^ChL . burĝoni², ekaperi