Park/o BdV , Parc/o PIV1

Parko, Parco

1.
MIT Nomo de ĉiu el la tri diinoj, kiuj ŝpinas, bobenas kaj tranĉas la fadenon de la homa vivo: la tri viroj iris al li renkonte, kiel la fratoj de la tri Parkoj, aŭ kiel la tre efekte maskitaj Gracioj, aŭ kiel la grizaj profetoj sur la dezertaĵo, kaj ĉiuj tri lin salutis BdV ; Parco estas mita figuro […], kiu venas al lulilo [de] ĵus naskiĝinta infano kaj orakolas al ĝi lian sorton […] ili iradas triope havante aspekton de ŝpinistinoj, unu de senĉesa ŝpinado havas grandan suban lipon, la dua larĝan dikfingron de tenado de fadenoj kaj la tria grandegan kruron de trotado sur radŝpinilo [1].
2.
La personigita morto.
Rim.: Vd ankaŭ parko (promenejo).
angle:
Parca
beloruse:
парка
bulgare:
Парка
ĉeĥe:
parkoviště
france:
Parques
germane:
Parze
hispane:
parca
hungare:
párka
japane:
パルカ, 死 [し], 運命 [うんめい]
katalune:
parca
nederlande:
schikgodin
pole:
Parka
portugale:
Parca
ruse:
Парка
slovake:
sudička, zosobnená smrť
ukraine:
Парка (одна з трьох богинь людської долі), (алегорично) Смерть

administraj notoj