traŭmat/o ^PIV1 , traŭm/o ^SPV

1.

Hista damaĝiĝo kaŭzita per deekstera influo meĥanika, brula, ĥemia aŭ radia: ŝokego en sporto – pro traŭmato de la kapo, ricevita dum piedpilka matĉo [1]; la traŭmatita kapo – post serioza observado sur ĝi estis bone videbla postsekvo de tiu bato – ne permesis al la paciento rapide rekonsciiĝi [2]; nuntempe ili postvivas multe pli gravajn vundojn, ekzemple membrojn amputitajn kaj traŭmatajn brulvundojn [3].

2.

Sekvoj de perturba emocia ŝokego: ofte intermiksiĝas venĝemaj sentoj de tiuj, kiuj suferis psikajn traŭmatojn aŭ eĉ perdis proksimulojn [4]; el la vundo (la traŭmo, se vi preferas fakĵargoni) […] mi neniam resaniĝis [5]; la rakontanto resaniĝas de traŭmato, kaŭzita de lia terura sperto de atako dum lia infaneco [6]; (figure) [la] katastrofa malvenko traŭmatigis la romianojn, kiuj kutimis je venkoj [7]; (figure) Usono, kiu ja havis sian traŭmaton pro Vjetnamio kaj ĉirkaŭ ĝi kreis propran memor-kulturon [8].