ĉarlatan/o

^*ĉarlatano

1.: Migranta foira vendisto de kuraciloj: mi ŝmiros per veneno mian glavon / ĉar unu ĉarlatano al mi vendis / rimedon tian […] ^Hamlet.
2.: Trompisto tro uzanta la publikan kredemon, brue serĉanta la popularecon: lin, kiu oferis sian tutan vivon al granda afero, lin oni malhonoris per la nomo ĉarlatano ^FK! en mia kapo nun estas aŭkcio: pietistoj, ĉarlatanoj, recenzantoj kaj friponoj, — kiu plej multe proponos, tiu min havos [1]; li estas aminda ĉarlatano: li amas trompi, kaj ĝenerale, liaj trompoj estas ne tre gravaj, efektive ridigaj [2]. fripono, mensogisto, trompisto

1. Frederiko Schiller, trad. L. L. Zamenhof: La rabistoj, Akto Unua
2. Monato, Boris Kolker: Ĝuiga enhavo, neĝuiga traduko

(ntr)

: Ĉarlatane agi: la scienco […] ĉarlatanas por povi vivi [3]. mensogi, trompi

3. La tragedio de l'homo - Verkoj

: Trompa misgvido de kredemuloj, friponaĵo: kiu trompas: ĉu la pastoro aŭ la adeptoj? „iom da ĉarlatanaĵo kaj iom da diaĵo”, diras multaj [4]; laŭ verdikto ne temas pri trompo, sed oni rajtas paroli pri „esotera sensencaĵo” aŭ „ĉarlatanaĵo” [5].

4. Monato, Gbeglo Koffi: Ventreligio, dua r aldoniĝu
5. Monato, Walter Klag: Grander-akvo mirakla