^*dot/i ^UV

(tr)

1.

Doni doton al iu: mi havas nun infanon, kiun mi devas eduki, instrui kaj doti, liaj gepatroj al li lasis ne multe grandan heredaĵon [1]. heredigi

2.

(figure) Havigi iajn kvalitojn: naturo ne dotis lin riĉe sur la praktika tereno [2]; la Ĉiopova Dio […] iujn dotas, aliajn maldotas per talento [3]; malsaĝa estis Schleyer, kiu dotis Volapukon per la antaŭaj rondaj ü, ö [4]. beni, donaci, dorloti, favori

Havaĵo, kiun iu ĉe geedziĝo ricevas de la partnero, respektive ties parencoj, laŭ socia konvencio: la reĝo donos al li sian solan filinon kiel edzinon kaj duonon da regno kiel doton [5]; postulu de mi tre grandan doton kaj donacojn, kaj mi donos, kion vi diros al mi, nur donu al mi la junulinon kiel edzinon [6]; se naskiĝos filino, ni donos al ŝi doton kaj edukos ŝin, kiel konvenas al fraŭlino de alta gento [7]; mia filino […] havas jam dek kvar jarojn kaj kiel prudenta knabino kolektas al si doton [8]; fraŭlino Szwejc […] havos ĉirkaŭ dekkvinmil spesmiloj da doto ^Marta ; (figure) Amalio donas al li vangofrapon: „antaŭe prenu ĉi tion kiel doton“ [9]; li amas nur la doton de la junulino [10]; eĉ kaprino plaĉas, se la doto sufiĉas ^PrV ; bela vizaĝo estas duono da doto ^PrV .