^*hund/o ^PV

1.  ↝

Rabobesto, genro el familio hundedoj (Canis), kies sovaĝaj specioj havas relative longajn krurojn kaj cilindran, hirtharan voston, kaj kies multformaj malsovaĝaj rasoj uziĝas por gardo kaj ĉaso k.a. lupo, ŝakalo, kojoto, hundo²

2.  ↝

Dombesto apartenanta al tiu genro, devenanta de lupo, kun multaj rasoj, uzata precipe por gardado kaj ĉasado: li promenas kun tri hundoj [1]; hundo estas plej bona amiko de homo; bojas hundo sen puno eĉ kontraŭ la suno (tion oni diras al iu, kiu miras, ke oni lin kritikas) ^PrV ; oni lin konas kiel makulharan hundon (li estas de ĉiuj konata) ^Prv ; hundo bonrasa estas bona por ĉaso (li havas la kvalitojn aŭ la mankojn de siaj parencoj aŭ avoj) ^PrV ; mordantaj hundoj kuras ĉiam kun vundoj (malpaculon ĉiu batas) ^PrV ; ne ĉiu hundo bojanta estas hundo mordanta (kiu multe minacas, ofte ne estas la plej danĝera) ^Prv ; ne timu hundon bojantan, timu hundon silentan ^PrV ; por hundon dronigi oni nomas ĝin rabia (oni ĉiam trovas pretekston por malutili malamaton) ^PrV ; al hundaĉ' ne plaĉis tia, ĝi kaptis vin je l' pantalon' [2]; hundaro [3]. domhundo

1.

De hundo, rilata al hundo: hunda mordo; mi havas hundan flarsenton [4].

2.

(figure) Mizera; konvena por besto, ne por homo: hunda vivo ^PrV .

Hundo uzata en ĉaso por trovo, persekuto, mortigo aŭ alporto de bestoj: li baldaŭ renkontis kuŝantan ĉashundon, kiu spiregis kiel iu, kiu laciĝis de la kurado [5].

Nord-hemisfera stelfiguro (Canes Venatici): NGC 4143 estas galaksio en konstelacio Ĉashundoj [7].

Hundo kiu gardas domon aŭ pasejon, tenate per ĉeno: krom tio troviĝas ankaŭ ĉenhundo, kiu bojas kontraŭ ĉio kaj ĉiu [8]; la ĉenhundo en palaco sidas en sunlumo fiere sur sia budo kaj bojas kontraŭ ĉiu pasanto, en pluva vetero ĝi enrampas internen kaj kuŝas seke kaj varme [9].

Loko speciale aranĝita por ke vivu eksterdome kaj malliberece la hundoj: ĉi-nokte mi sidis sur la ŝtiparo apud la hundejo kaj amuzis min inciteti la alligitan hundon [10]; (figure) dando el reĝa hundejo ^Prv .

Inseksa hundo.

Virseksa hundo: eksvirhundo (kastrita hundo).

Hundo²: Por ŝi, [...] la kristanoj ŝajnas kiel malsovaĝaj domhundoj por griza lupo. [11]; sur la supra ŝtupo sidis ankaŭ granda domhundo [12]. hundo ¹

Hundo kiu gardas domon, alarmas kaj defendas kontraŭ fremduloj: niaj gardhundoj ĉirkaŭis ŝin kaj aljelpis ŝin [13].

Hundo el raso rapidkura, gracie maldika, kapabla kurkapti leporon: se ĝi konkurus kun leporhundoj, ili ŝajnus kvazaŭ ili endormiĝis sur mato [14]; li kuris kaj saltadis, kiel leporhundo [15].

Hundo el raso mallongkrura, aparte taŭga por ĉasi bestojn loĝantajn en tertruoj: ŝi intencis fari promenon kun la du melhundoj [16]. vertago

Hundo el grupo de rasoj uzataj origine de paŝtistoj por gardi brutaron kaj nun ankaŭ por diversaj gardaj kaj serĉaj celoj; ordinare altaj kaj kun densa hararo: la potenca ŝafhundo ĉenita apenaŭ nur ekatentas [17]; la ŝafhundo vekiĝis kaj tuj komencis furioze kaj brue interbatali kun la pudelo [18].

Hundo el raso malgranda, vigla, kun rekta hararo blanka kun makuloj: ĝi ne estis pli granda ol, ni diru, pudelo aŭ terhundo [19]; Miluo estas tute blanka vulpa terhundo, kaj ĉiam fidelega al Tinĉjo [20].

Sud-hemisfera stelfiguro (Canis Major): NGC 2211 estas galaksio en konstelacio Granda Hundo [22].

Ekvatora stelfiguro (Canis Minor): NGC 2412 estas stelo en konstelacio Malgranda Hundo [24].