2kling/o

klingo

Metala plata parto de instrumento aŭ armilo, destinita por tranĉi aŭ piki: klingo de tranĉilo, glavo, ĉizilo, hakilo; klingo de rapir’ [1]; Nero almetis ponardon al la kolo, sed […] neniam li kuraĝos enprofundigi la klingon [2]; la murdinto ne uzis tranĉilon aŭ stileton kun mallonga klingo [3]. PRT:akraĵo1
angle:
blade, cutting edge
beloruse:
лязо, клінок
ĉeĥe:
ostří, čepel
ĉine:
刀片 [dāopiàn], 刃 [rèn], 剑身 [jiànshēn], 刀刃 [dāorèn]
france:
lame
germane:
Klinge
hispane:
cuchilla, hoja (cortante)
japane:
[やいば], 刀身 [とうしん]
katalune:
fulla (tallant)
nederlande:
lemmet
pole:
brzeszczot, klinga, ostrze
rumane:
lamă
ruse:
лезвие, клинок
slovake:
ostrie, čepeľ
ukraine:
лезо, клинок

administraj notoj