lan/o

^*lano

: Densa mola hararo kovranta la korpon de kelkaj bestoj, precipe de ŝafo, kaj uzata por teksi ŝtofojn: bona ŝafo, sana kaj abunde kovrita de lano [1]; blanka lano kiel neĝo [2]; faru tapiŝojn el kapra lano [3]; [ili] alportis ŝpinitan lanon bluan kaj purpuran [4]; li mallevis la lanajn tukojn de la tendo [5]; ne surmetu sur vin miksospecan veston el lano kaj lino kune [6]; li portis disŝiritajn lankitelon kaj ĉemizon ^FK; ŝafo donas sian lanon, por ke mastro havu panon ^PrV; kardi lanon [7]; kelke da disaj, lanosimilaj nubetoj ^Iŝtar. lanugo¹, vato

1. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 4, Kion la patro faras, estas ĉiam ĝusta
2. La Nova Testamento, Apokalipso 1:14
3. trad. L. L. Zamenhof: La Malnova Testamento, Eliro 26:7
4. trad. L. L. Zamenhof: La Malnova Testamento, Eliro 35:25
5. B. Prus, trad. Kazimierz Bein: La Faraono, vol. 1, Ĉapitro V
6. trad. L. L. Zamenhof: La Malnova Testamento, Readmono 22:11
7. Anna Löwenstein: La ŝtona urbo

: Floko de lano: preskaŭ en la mezo de la lensa disko de la grandega Galaksio, […] debranĉiĝis sistemo da steloj, ŝajnanta eta lanero, – sendube, giganta branĉo [8]; de ŝafo senlana eĉ lanero taŭgas ^PrV. buklo, harfasko

8. Ivan Efremov: La nebulozo de Andromedo, Ĉapitro 15

(tr)

: Depreni, detondi la lanon de...: proksime, kelkaj liaj servutuloj senlanigas ŝafojn [9]; senlanigu, sed ne senfeligu ^PrV.

9. G. Gárdonyi, trad. J. Horvath: Steloj de Eger, 2012