minc/a PIV1

minca

(malofte)
Maldika, mallarĝa: la olda servistino nigravesta paŭtis, kun la mincaj lipoj kunfermitaj [1]. Rafo iom post iom korinklinis al tiu minca kaj rigida ĉarma junulino [2]; en la felisaj okuletoj [li] vidiĝis minca kaj senbarba, preskaŭ alabastra MMa ; ni ne plu bezonas misuzi nian mincan inteligentecon por provi komprenon pri praaj okazintaĵoj [3]. SIN:magra1, svelta
1. Jon Mirande, trad. Joxemari Sarasua: La Baptofilino, Fonto, jaro 2002a, p. 15a
2. Shi Chengtai: La kompensa kiso, Monato, 1995/06, p. 27
3. Gilbert Ledon: Ovo kaj kokino, Monato, 2001/11, p. 5
beloruse:
худы
ĉeĥe:
tenký (lit.)
ĉine:
[xì], 细 [xì], 瘦 [shòu]
france:
fin (peu épais), fluet, menu (fluet), mince
germane:
mager, dünn, dürr
hungare:
vékony, sovány
katalune:
prim, minso
nederlande:
mager, dun
perse:
باریک، لاغر
portugale:
fino, delicado, delgado
slovake:
tenký
ukraine:
тонкий

administraj notoj