²objektiv/a ^PV

1.

Bazita sur senpartia esploro, sendependa de individuaj plaĉoj; malsubjektiva: tiuj ĉi tiel diversaspecaj plendoj tute ne trovas sin en difinita interrilato al la objektiva stato [1]; ĉe la kronika kataro de la konjunktivo la objektive trovataj ŝanĝoj estas entute malmulte signifaj [2]; mi dubas, ke ĉiuj malfacilaĵoj, kiujn renkontas la sovetia proletaro, estas sekvo nur de l’ objektivaj kaŭzoj ^Metrop ; ni volas esti science objektivaj [3]; tiuj malfacilaĵoj fariĝas objektivaj obstakloj [4]; por korekta kompreno kaj objektiva taksado de la pozicio de Esperanto en la kadroj de tiu ĉi ĝenerala lingvoevoluo, la menciitaj faktoj havas unuarangan signifon [5]; mi en mia priskribo ĉiam klopodis persisti al la severe objektivaj faktoj [6]; ŝia abomeninda objektiva certeco min ekstreme kolerigis [7]. subjektiva¹

2.

Efektive ekzistanta ekster la penso: Kant neas la objektivan realecon de niaj ideoj. efektiva, reala, vera¹

objektivo

Karaktero de io objektiva: li demandis kun objektiveco preskaŭ kortuŝa, al kiu […] humileco ne mankis [8]; [tion] ŝi diris per la sama indiferenta objektiveco, krom kiu alian mi ne aŭdis ĉi tie [9]; tiun penson li nepre forpuŝu, se li volas ne fuŝi la objektivecon necesan [10].