*serur/o
*seruro
Aparato servanta por fermi pordon aŭ keston per ŝlosilo:
iu enmetas ŝlosilon en la seruron
[1].
(figure)
kontraŭ tiuj argumentoj ili fermadis sian cerbon per la plej
fortikaj serurojZ
.
anso 1,
klinko
1.
Claude Piron: Gerda malaperis, ĉapitro 20a
- angle:
- lock
- beloruse:
- замок
- ĉeĥe:
- zámek u dveří
- france:
- serrure
- germane:
- Schloss
- hispane:
- cerradura
- hungare:
- zár
- itale:
- serratura
- japane:
- 錠 [じょう], 錠前 [じょうまえ]
- katalune:
- pany
- nederlande:
- slot
- pole:
- zamek (do zamykania)
- ruse:
- замок (запор)
- slovake:
- zámok na dverách
- tibete:
- སྒོ་ལྕགས་
- ukraine:
- замок, запор
pendseruro
- Demetebla seruro, kun lango en formo de duoncirkla stango, kiu fikstenas la fermotan objekton, eniĝante en du ringonajlojn: la pasaĝeroj devis atendi [...] ĝis unu el la ŝipistoj malfermis la pendseruron de la barilo [2].
2.
Alain Fournier, trad. Roger Bernard: La granda Meaulnes, p. 75
- angle:
- padlock
- ĉeĥe:
- visací zámek
- france:
- cadenas
- japane:
- 南京錠 [ナンキンじょう]
- pole:
- kłódka
- slovake:
- visiaca zámka
- ukraine:
- висячий замок, колодка