skori/o PV

skorio

1.
TEK Vitreca materio, kiu per fandado apartiĝas de metalminaĵoj: (figure) via arĝento fariĝis skorio [1]; dikaj tavoloj de malnova, altforna skorio InfanTorent2 ; dum la fabrikado de ŝtalo el gisfero, formiĝas, kiel rezulto de puriga procezo, skorio, kiu konsistas ĉefe el kompleksaj kombinaĵoj de kalcio kun fosforo [2].
2.
Porohava, krusta cindro kunfandiĝinta pro alta temperaturo; unuopa peco de tiu cindraĵo: la hejtisto rompis per peza longa ferstango la skoriojn de sur la kradoj, la skorioj sidis firme MortulŜip .
SIN:ŝlako
1. trad. L. L. Zamenhof: La Malnova Testamento, Jesaja 1:22
2. W. F. Rolt: El la Polvo de la Tero, 1967
angle:
cinder, cinders, clinker, dross, scalia, slag
beloruse:
шлак, акаліна
bulgare:
шлака
ĉeĥe:
přen. brak, struska, škvára
ĉine:
废渣 [fèizhā], 廢渣 [fèizhā], 火山渣 [huǒshānzhā]
france:
scorie
germane:
Schlacke
hungare:
salak
itale:
scoria (metallurgica)
japane:
鉱滓 [こうさい], スラグ, くず, かす
nederlande:
metaalschuim
pole:
żużel, szlaka
ruse:
шлак, окалина
slovake:
pren. odpad, trosky, škvara
ukraine:
шлак, окалина, покидьки, шлаки

administraj notoj