stakato
-
Voĉa aŭ muzikila sonigo,
kiu disigas la sinsekvajn tonojn per abruptaj ekoj
aŭ eĉ paŭzetoj:
ĉinajn tamburojn oni uzas ofte por mallongaj, eksplodaj akcentoj aŭ stakato-figuroj
[1].
legato
- beloruse:
- стаката (наз.)
- france:
- staccato
- germane:
- Staccato
- hungare:
- szaggatott előadásmód, staccato
- itale:
- staccato
- pole:
- staccato
- ruse:
- стаккато
- ukraine:
- стакато (у знач. ім.)
stakate
-
Mallige, disigante la sinsekvajn tonojn.
- beloruse:
- стаката (прысл.)
- ĉeĥe:
- staccato
- france:
- staccato
- germane:
- abgehackt (Töne)
- hungare:
- szaggatottan, staccato
- itale:
- staccato
- ruse:
- стаккато
- slovake:
- staccato
- ukraine:
- стакато (коротко, уривчасто)
administraj notoj
~e:
Mankas dua fontindiko.
~e:
Mankas fonto, kiu estas nek vortaro nek terminaro.