^*ŝmac/i

ŝmac

(sonimito)

: Bruo de suĉo, de kiso kaj similaj: Ŝmac', survango aŭdiĝis en vic-ordo tia, | Kiel vorto post vorto, unu post alia [1]; ŝi kisetas la genuon de Joĉjo (ŝmac') [2].

1. A. Mickiewicz, trad. A. Grabowski: Sinjoro Tadeo, 1918
2. [R. Cash?]: Rideto fin-julia , 2012

(ntr)

: Brui kiel forta kiso, kiel suĉo dum manĝado aŭ simile: li time kraĉotusis kaj ŝmacis per la lipoj [3]; la ŝmacado de 5 buŝoj, kiuj manĝis kun granda apetito^B; la koto ŝmacis (klakis kiel ŝmaco) sub la piedoj.

3. A. Ĉeĥov, trad. K. Bein: Patro, en: Internacia krestomatio, 1907

angle:: smack
beloruse:: цмокаць, чмякаць, чвякаць, хлюпаць
france:: faire un bruit de succion
germane:: schmatzen
hispane:: besar o comer con ruido
hungare:: csámcsog, cuppant, cuppog
itale:: schioccare (con bocca o labbra)
japane:: チュッと音を立てる [チュッとおとをたてる]
nederlande:: smakken
perse:: ملچ‌ملوچ کردن، ماچ‌وموچ کردن
pole:: cmokać, mlaskać
ruse:: чавкать, чмокать (губами), хлюпать (о грязи)
ukraine:: чмокати, плямкати (губами), цмокати (язиком), чавкати, хлюпотіти (про болото)

~i: Mankas verkindiko en fonto.