^*maĉ/i ^UV

(tr)

1.

Pisti en buŝo per la dentoj: mi ne fumas cigarojn, ankaŭ ne maĉas tabakon [1]; servisto sidis apud la patro kaj maĉis sekvinberojn [2]; li manĝas rapide kaj maĉas per la du flankoj de la buŝo [3]; [ili] elkraĉis formaĉitan semŝelon ^Metrop ; li prenis la duone demaĉitan (kp ĉirkaŭmordi) viandoston [4]; la oficiro furioze kaj senpove maĉis la finon de sia cigaredo [5]; (figure) ia vermo maĉis iliajn nervojn [6]; ŝi ricevis viandon, sed ŝi ne povis maĉi ĝin, nur elsuĉi la sukon [7]; kvazaŭ li volus maĉi la propran langon [8]; kiu amas okulaĉi, ne havas kion maĉi ^PrV . dispremi, mordi, mueli

2.

Tro diskuti, pritrakti: ĉiuj maĉis la malnovan temon, ĉu konstrui, aŭ ne konstrui la metropolitenon ^Metrop ; vi jam […] vidis trifoje en via landa televidstacio, […] kio estas antaŭmaĉita de la mondaj novaĵagentejoj [9]. vortmueli

(sonimito)

Sono de maĉado: maĉ, maĉ, maĉ, sonis la makzeloj [10].

(tr)

1.

Denove maĉi: fosanta serpento, kiu remaĉas sian manĝon kaj remanĝas sian propran ekskrementon [11].

2.

Revenigi nutraĵon el la stomako en la buŝon por denove maĉi ĝin, kiel faras iuj bestoj, ekzemple bovo, kamelo: remaĉantaj maĉitaĵon [12].

3.

(figure) Ripete diskuti, pritrakti: konstante remaĉi projekton, reakciajn ideojn; sendecide ili iris tien kaj reen […], grumblis kaj blasfemis kaj ĉiutage centfoje remaĉis la samajn frazojn pri senlaboreco kaj mallumaj perspektivoj [13]; britoj […] pretas daŭre remaĉi […] monstraĵojn de germanoj dum la dua mondomilito [14]; la japana armeo remaĉis diversajn planojn por tranĉi la ŝoseon, la solan trairejon [15]; maĉi kaj remaĉi ^PrV . ĉevaleto², mueli³

Subordo de parhufuloj (ŝafoj, ĝirafoj, cervedoj, bovedoj, kameloj, k.a.) kiuj remaĉas kaj havas plurpartan stomakon, plejofte kun kvar kameroj (Ruminantia): Volter aludas al la alpako, al la lamao, al la vikuno, kaj aliaj remaĉuloj kun flavruĝaj haroj el Sud-Ameriko [16].

(tr)

Rompi per la dentoj kun krakbruo.