¹blasfem/i ^JED

(tr, abs.)

1.

Direkti malrespektajn kaj ofendajn vortojn al Dio, diaĵo, religio aŭ pli ĝenerale al ĉio konsiderata plej respektinda; paroli malrespekte kaj ofende pri tiaj aferoj: (kun rekta objekto) ĉu fremdulo, ĉu indiĝeno, se li blasfemos la nomon de la Eternulo, estu mortigita [1]; ĉiu, kiu blasfemos sian Dion, portos sian pekon [2]; ne timu la vortojn, kiujn vi aŭdis kaj per kiuj blasfemis Min la servantoj de la reĝo de Asirio [3]; (figure) blasfemi la veron^PIV1 (tiom aplombe mensogi, ke tio kvazaŭe ofendas la veron); (kun nerekta objekto) vi blasfemis kontraŭ Dio kaj la reĝo [4]; (absolute) vi blasfemas, princo, ĉar vi ne konas la altajn misterojn de la religio [5]; mi malplezuriĝis ĉe la konduto de multaj Babelaj kaj Feniciaj komercistoj pro iliaj blasfemaj kaj malĉastaj paroloj en la gastejo [6]; elirigu la blasfeminton ekster la tendaron; [...] kaj la tuta komunumo mortigu lin per ŝtonoj [7].

2.

Insulte malbeni: ŝvitokovritaj laboristoj ŝercis aŭ blasfemis [8]; [li] svingis la premitajn pugnojn, li cedis al kolera spasmo, li blasfemis per arkaikaj malbenoj [9].

damni, insulti, malbeni, ofendi, sakri

Vortoj de blasfemanto: malgraŭ ĉio ĉi tio Ijob ne […] eldiris blasfemon kontraŭ Dio [10]; li brue ekridis, […] sed tuj poste sekvis kolera blasfemo [11]; ŝi kriegis ,blasfemojn, krudajn vortojn ĵetis al mi [12].

Iu, kiu kutimas blasfemi: fiera malbonulo, kiun oni nomas blasfemulo, agas kun kolero kaj malboneco [13]; la krampo premu viajn internaĵojn, ribeluloj, blasfemuloj [14]!