¹kadenc/o ^JED

1.

Ofteco, laŭ kiu iu fenomeno ripetiĝas; rapideco, laŭ kiu homo aŭ maŝino devas labori: la vojo iris supren, kaj la ĉevaloj malakcelis la kadencon [1]; ambaŭ iris sampaŝe, kaj tiu komuna kadenco estis por li pace feliĉiga simbolo [2]; la paro parolis tre mallaŭte kaj, pro la bruo en la ĉirkaŭaĵo, mi kaptis ne iliajn vortojn, sed nur la muzikecan kadencon de iliaj voĉoj [3]. frekvenco², ritmo, takto

2.

Sinsekvo de akordoj, kiuj kutime signas la finon de frazo: la speciala esenco de la muziko de Gluck ne tiom sin montras en iu sublima ario, kiom en iu kadenco de liaj recitativoj [4]; la kamparanoj respondis angle per la kutima kimra altiĝa kadenco ĉe la fino de frazo [5]. improvizaĵo