knar/i

knari ↝

(ntr)

1. ↝: Seke, akre brui pro skrapado aŭ frotado, malpli akute ol grincado: knaras plumo sur papero; knaras seka felo^Z, rado^Z, pordo^Z, tondilo^Z, novaj botoj^Z, motoro, neĝo sub la piedoj^Z; la malnova planko knaras; knaras la vekhorloĝo; knaranta voĉo^B; knarantaj mevoj (graki). grinci, kraki.
2.: (figure) Pene funkcii, kun misoj, malakordoj, protestoj: la nova maniero administri la bienon knaris kiel neŝmirita rado [1].

1. I. S. Turgenjev, trad. Kazimierz Bein: Patroj kaj filoj, ĉapitro 8a, p. 36a

angle:: grince, grate, grind, scrape, scratch, squeak
beloruse:: рыпець, рыпаць, храбусьцець, лускаць
ĉeĥe:: hrkat, hrčet, rachotit, skřípat, vrzat
france:: crisser (en émettant un son plutôt bas), couiner (en émettant un son plutôt bas), gratter (émettre un bruit de grattement), grincer (en émettant un son plutôt bas)
germane:: knarren
hungare:: 1. nyikorog, ropog, serceg 2. nyikorog
nederlande:: kraken, knarsen
pole:: chrobotać, chrupać, skrzypieć, trzeszczeć, zgrzytać
rumane:: crăpătură, scrâșni, zgâria
ruse:: скрипеть, хрустеть, трещать
slovake:: hrčať, rapkať, vŕzgať, škrečať

(sonimito)

: Skrapa, frota aŭ kvazaŭ ĝema sono: la palisoj de la barilo... knaris malgaje: „knar', knar', knar'“ [2].

2. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 3, Lino

: Bruilo konsistanta el ligna tabuleto, kiu knaras turniĝante ĉirkaŭ tenilhava akso.