^*kov/i ^UV

(tr)

1.

Flegi ovojn havigante al ili taŭgajn varmon kaj aliajn kondiĉojn kaj tiel ebligante la maturiĝon de la embrio: perdriko kovas ovojn, kiujn ĝi ne naskis [1]; tie nestos saltanta serpento kaj metos ovojn kaj kovos [2]; mi hodiaŭ sidigis kovi du kokinojn, kaj […] baldaŭ ni havos kokidetojn [3]; birdino kovas sur ovoj […] meze de la dentgrinciga vintro [4].

2.

(figure) Plej zorge gardi kaj flegi: la patrino kovas sian filon. dorloti

3.

(figure) Kaŝe konservi ion, por ke ĝi aperu poste; kaŝe prepari; zorge flegi kaŝitan senton: tiujn faktojn kovis Kristoforo por trovi similan solvon por si mem [5]; hodiaŭ, finfine, io okazos, perceptinte tiun antaŭsenton, ŝi kovis kaj flegis ĝin en sia animo, zorgante, ke ĝi ŝin ne forlasu [6]; li ankoraŭ kovos danĝeregajn planojn [7]; en sia plej intima interno Kant kovis senliman admiron por la prototipo de siaj anglaj kolegoj de Scotland Yard [8]. agiti^2.b, akuŝi², konsideri²

Ago kovi: en la tempo de kovado [9].

1.

Loko, kie birdo kovas ovojn: mi vidis, kiel [la rokoj] fariĝas kovejo de birdoj [10]. nesto.

2.

(figure) Loko kie estas flegataj kaj edukataj agantoj por iu afero: la lernejo […] tre sukcesis kiel modelo de moderna lernejo kaj ankaŭ kiel kovejo de novaj esperantistoj kaj fonto de kultura verkado [11]; pri la reĝa korto de la franca urbo Lyon, kie oni sufokis ribelon de prakristanismaj valdanoj, li skribis (...): „jen kovejo por mortbatontoj […]“ [12].

3.

(figure) Naskejo, loko kie io estiĝas kaj de kie ĝi disvastiĝas, centro, plej aktiva punkto: sub unu arbusta kaŝejo estiĝas kovejo de konspiro [13]; kovejo de epidemio ^PIV2 ; kovejo de milito. fokuso³

^PIV1

Aparato provizanta konstantan temperaturon, taŭgan por kovi ovojn, por kreskigi histojn kaj simplajn organismojn, aŭ por flegi frunaskitojn; inkubatoro: mia dua filino naskiĝis tro frue kaj la kuracistoj donis al ŝi neniun ŝancon, ni telefonis plurloke: nenie estis kovilo [14].

(tr)

1.

Elovigi, elŝeligi idojn post sufiĉa kovado: la maljuna korta kokino […] kvin fojojn elkovis kokidojn [15]; tie kuŝis anasino sur sia nesto, por elkovi siajn idojn [16].

2.

(figure) Ekaperigi, naski: [ili] kredeble, elkovas novajn planojn [17]; la libereco elkovas kolosojn kaj ekstremaĵojn [18]; la momenta krizo elkovis ideon [19]; la pensado elkovis nenion, sed mi ne povis haltigi ĝin [20]; pluraj germanlingvanoj elkovis plene malĝustan interpretadon de la esperanta esprimo [21]. akuŝi.

Idaro; idoj, kiujn oni (vere) elkovis aŭ (figure) naskis : zorgu unue pri viaj propraj idaĉoj kaj ne okupu vin pri la elkovaĵo de aliaj [22]! en kampo da matura greno troviĝis kovitaro de alaŭdidoj [23].

(ntr)

Eloviĝi post koviteco: unu rigardo sufiĉis por montri, ke preskaŭ ĉiuj ovoj elkoviĝis [24]; la fenikso laŭdire vere elkoviĝis nun en la supra Egipto [25].