permut/i ^{Z PV}

(tr)

1.  ↝

Interŝanĝi la lokojn de elementoj en tuto: dum la tagoj restantaj antaŭ la renkontiĝo li permutis ĉiujn imageblajn al li variaĵojn de virinaj trajtoj [1]. kombini

2.

(fakula ĵargono) Ŝanĝi la ordon de ciferoj, literoj ks.

[2]

Bijekcio de aro al ĝi mem; pli speciale: bijekcio de aro `{1,2,...,n}` al ĝi mem: cikla permuto (kiu ĵetas 1 al `k`, 2 al `k+1`,... , `(n-k+2)` al 1,... , `n` al `k-1`); la rango de matrico ne ŝanĝiĝas, se oni aplikas permuton al la indicoj de ĝiaj vertikaloj aŭ de ĝiaj horizontaloj. substituo;para, nepara, signumo, renversaĵo.

[3]

(de `n` elementoj) Ĉiu el la diversaj manieroj vicigi la elementojn de `n`-elementa aro: la nombro de permutaĵoj de `n` elementoj estas faktorialo de `n`; la diversaj permutaĵoj de la aro `{a,b,c}` estas: `abc`, `acb`, `bac`, `bca`, `cab`, `cba`. aranĝaĵo, kombinaĵo.

Rim.: „Maniero vicigi elementojn“ ne estas matematika objekto. Temas pri tradicia lingvaĵo, kiu fakte referencas al la permuto: per „permutaĵo `acb`“, konkreta skribaĵo, oni fakte referencas al la permuto, kiu ĵetas `a` al `a`, `b` al `c` kaj `c` al `b`.